به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل ازروابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، رحیم رنجبران سرپرست هیئت باستان‌شناسی امروز دوشنبه 24 اردیبهشت با اعلام این خبر و با اشاره به اینکه نخستین کاوش‌های محوطه هگمتانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1362 انجام گرفت تصریح کرد: «این کاوش‌ها توسط باستان‌شناسان ایرانی آغاز شد و آخرین فصول آن (بیست و بیست و یک) به انجام رسید.»
او افزود: «از آنجایی که در فصول یاد شده، کاوش منسجمی در جبهه شرقی محوطه و در راستای بقایای برج و باروی آن انجام نشده بود این پژوهش به بازشناسی و بازخوانی بارو، پی و ساختار حصار مجموعه در سمت شرق و شمالشرق آن می‌پردازد.»
او تصریح کرد: «اهداف مهم دیگر مد نظر از کاوش در فصول بیست و بیست و یک، شناسایی وضعیت چیدمان خشت‌های برج و بارو در دوره‌های تاریخی و مشخص کردن میزان بریدگی، تغییر کاربری و تخریب آثار آن در قرون متأخر اسلامی و دهه‌های اخیر و بررسی نحوه چیدمان، ابعاد، بافت خشت‌ها و ارتباط و شباهت آن با سایر خشت‌های محوطه از نظر زمانی و کارکرد است.»
این باستان‌شناس گفت: «در این راستا و با توجه به شبکه‌بندی‌های انجام شده به ابعاد 10×10 متر توسط دستگاه نقشه‌برداری، 13 ترانشه در جبهه شرقی و شمال شرقی محوطه با ابعاد مختلف و به موازات بقایای برج و بارو ایجاد شد.»
به گفته او، نتایج پژوهش نشان می‌دهد که به علت تخریب‌های متوالی و ساخت و‌سازهایی که در دهه‌های اخیر در سمت شرقی و شمال شرقی محوطه انجام شده، امکان بازشناسی دقیق کارکرد و ساختار برج و بارو وجود ندارد.»
رنجبران با اشاره به این نکته که این تخریب‌ها باعث پاک‌سازی تمام بقایای برج و بارو در سمت شرق و شمال شرق محوطه شده و مساحتی در حدود 2000 متر را در بر گرفته است تصریح کرد: «با این حال و با توجه به کاوش‌های صورت گرفته می‌توان شواهد مختصری از تداوم برج و بارو در برخی از ترانشه های کاوش شده را پیگیری کرد.»
سرپرست هیئت باستان‌شناسی افزود: «بقایای خشتی به‌دست آمده در ترانشه‌های AS35، AS37 و AT36 با بقایای خشت‌های به‌دست آمده از ترانشه‌های AQR31 و AS31.32 واقع در حد نهایی شمال شرق محوطه یکسان بوده و از نظر بافت و ترکیب و ملاط بین آنها مشابهت قابل توجهی وجود دارد.»
رنجبران گفت: «این شواهد حاکی از وجود خشت‌هایی مربوط به دوره تاریخی بوده که پس از ساخت‌و‌سازها و تخریب‌های قرون معاصر به‌دست آمده‌اند.»
این باستان‌شناس افزود: «خشت‌های به‌دست آمده از این ترانشه‌ها قابل مقایسه با خشت‌های بقایای باقی مانده از برج در سمت شمال محوطه و خشت‌های به‌دست آمده از ترانشه مرکزی و اصلی محوطه هگمتانه است.»
او گفت: «عموم سفال‌های ساده و لعابدار به‌دست آمده از کاوش‌های یاد شده مربوط به قرون متأخر اسلامی و دوره‌های صفوی تا قاجاراست، با این حال شواهد اندکی نیز از سفال‌های مربوط به دوره تاریخی در ترانشه‌های کاوش شده به‌دست آمد که همزمانی آنها را با خشت‌های بارو نمایش می‌دهد.»
کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه هگمتانه با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
انتهای پیام/
